فضا های مجازی و شبکه های اجتماعی در ارتباطات بین همسران چه تاثیری دارند؟
یکی از ویژگیهای ازدواجهای پایدار و موفق، اختصاص دادن زمان کافی به زندگی مشترک است. یعنی گذراندن وقت در کنار یکدیگر، برای هردوطرف هم از نظر کمی و هم از کیفی مطلوب و لذت بخش باشد.
در اینجا تنها مشکل اصلی مدت باهم بودن نیست بلکه مسئله این است که فرصت باهم بودن همسران چگونه میگذرد؟ صرف بودن در کنار یکدیگر بدون استفاده درست و یا گفتگویی که در ارتباط، مؤثر و سودمند باشد، در رضایت زناشویی بیتأثیر و حتی منفی خواهد بود.
از آنجا که زندگی مردان و زنان متأهل به عنوان یک زوج بر اساس روابط و ارتباطات میان فردی بنا میشود، آسیبهای فضای مجازی رابطه زوجین را با تهدید و چالشهای جدی مواجه میکند. آسیبهای فضای مجازی علاوه بر از بین بردن زمان باهم بودن و صمیمیت همسران، باعث تغییر نگرشها گشته و در فرایند تغییر ارزشها، اثرات ماهیتی و رسانهای فضای مجازی ارزشهای متفاوتی چون فرهنگ برهنگی، مصرفگرایی و مدگرایی، تجملپرستی و حس همذاتپنداری را ترویج میکند.
نتایج پژوهشها نشان میدهد که مردان در فعالیتهای جنسی آنلاین و تمایل به رفتارهای جنسی مشکلساز در فضای مجازی مشارکت بیشتری دارند .
پژوهشهای دیگری نشان میدهد که ولع مصرف پورنوگرافی و هرزهنگاری در مردان به دلیل ویژگی تحریک بصریو تحریک آمیگدال[۱] و هیپوتالاموس به هنگام دیدن تصاویر جنسی بیشتر است و لذا تمایل مردان به رفتارهای جنسی مشکلساز و در نتیجه کاهش صمیمیت و تخریب روابطزناشویی در فضای مجازی بیشتر است.
پژوهشهای (ونگ و هسیونگ، ۲۰۰۸؛ میلهام، ۲۰۰۷) نشان میدهد که مردان نقش فعالتری در خیانتهای زناشویی اینترنتی داشته و نگرش بازتری برای این نوع روابط دارند. هرتلاین و پیرسی (۲۰۱۲) نشان دادند که اغواگری اینترنتی در بین مردان بیشتر است و توسعه این روابط منجر به روابط پایدار و خیانت اینترنتی میشود.
کارشناسان بر این باورند که راه مقابله با آسیبهای موجود در فضای مجازی نه ایجاد محدودیت، بلکه آموزش به جامعه و فرهنگ سازی در خصوص نحوه استفاده از آن است.
ورود هر فناوری در یک جامعه باید همراه با فرهنگسازی و آموزشهای لازم در زمینه کاربرد آن باشد. در این صورت تهدیدات تبدیل به فرصتها شده و کاربرد و استفاده منطقی و درست از آن فناوری در جامعه رشد و توسعه مییابد.
کارشناسان دیده شدن را یکی از انگیزه های مهم افراد برای دست زدن به رفتارهای ناهنجار در فضای مجازی می دانند . بخش قابل توجهی از جوانان ما دچار کمبود و مشکل دیده شدن هستند، کمبود توجه به جوانان در خانواده و در جامعه باعث شده است، برخی از آنان هنگام مواجه شدن با فناوریهای جدید دچار افراط شوند. آنان به خاطر دیده شدن خود و آثارشان دست به اقداماتی می زنند که جای تاسف و تفکر دارد.
جای تاسف است که صفحات مجازی به اصطلاح شاخها و اوباشهای مجازی که دشنامها و کلمات ناهنجار به یکدیگر و به بینندگان منتقل میکنند، مخاطبان زیادی دارند. زیرا نهادهای متولی در این زمینه فرهنگ سازی نکرده و آموزش لازم را به جامعه نداده اند و جامعه سرگرمی دیگری ندارد.
به خاطر پایین بودن سطح نشاط اجتماعی و کاستیها در زمینه تفریحات و امور رفاهی، سرگرمی اصلی بسیاری از افراد حضور در فضای مجازی و مطالعه اینگونه صفحات است. ایجاد نشاط اجتماعی، عرضه امکانات رفاهی، تفریحی و ورزشی ارزان قیمت یا رایگان میتواند پوششی برای کاهش اینگونه ناهنجاریها گردد.