در مدت سی سال اخیر این تئوری مد شده بود که هیچ تفاوتی میان دختران و پسران وجود ندارد مگر آنچه ما خود در موقعیت های مختلف ایجاد می کنیم .

در این  اندیشه ، تمام تفاوت های برخاسته ازجنسیت متفاوت از قبیل نوع لباس ، وسایل بازی و غیره توسط خود ما در اختیار کودکان قرار می گیرد ، یعنی خود والدین و خیلی از مربیان مهد کودک و مدارس به تلاشی سخت و محکم اقدام نمودند تا این اندیشه را در عمل دگرگون نمایند . همه همت خود را به کار بردند تا برای بازی پسرها عروسک ، و برای دختر ها لگو و ماشین بدهند .چرا که تصور می شد اگر همه ما بدین شکل عمل کنیم و در تمام زمینه ها نیز پیگیر این اندیشه  باشیم ، در نهایت مشکلات معطوف به تفاوت های جنسیتی به کلی محو خواهد شد .

هدف این بود که قالب کهنه « دخترها فقط منشی و پرستار می شوند » و« پسر ها دکتر و تاجر و سرباز » و عقاید سنتی در زمینه شغل های آینده دو جنس شکسته شود و این شاید مهم ترین تغییر اندیشه اجتماعی در قرن بیستم شد . بنابر این هر نوع نظر مربوط به تفاوت های دو جنس در مورد ساخت زیست شناختی دختران و پسران ، به شدت تکفیر می شد و از توسعه این گونه افکار جلوگیری به عمل می آمد .

البته با طرح ساختار زیست شناختی متفاوت ، بحث ها و حرکات احمقانه وحشتناکی در گرفته بود . به عنوان مثال در همین قرن گفته شد از آنجایی که مغز زنها کوچک تر از مغز مرد هاست ، زنها برای هیچ کار دیگری جز مادر شدن و خانه داری مورد استفاده ندارند . ( جای تعجب است که مادر بودن و تربیت نسل بعدی مغز کوچکی را طلب کند ) و این مطلب تا آنجایی بسط پیدا کرد که مطرح شد حتی زنها حق رای دادن ، پرداخت مساوی حقوق و حق مالکیت شخصی را ندارند .

این تفاوت زیر ساختی آنچنان اغراق آمیز بود که در دهه های ۷۰ و ۸۰ رسیدن به حقوق مساوی را برای زنان به امری مهم بدل کرد . بحث ها به جهتی سوق داده می شد که تساوی مرد و زن را در زمان تولد اثبات کند . تحقیق بر سر موضوع عدم تفاوت دو جنس در زمان تولد ، موضوعی مقدس شد زیرا هیچ کس مایل نبود که در رابطه با آزادی زنان دست به عقب نشینی بزند .

امروزه سایه های کم رنگی از رضایتمندی در رابطه با قبول تفاوت های میان دو جنس که مبنای اجتماعی نیز دارند ، در حال ظهور است  در اینکه تفاوتی بین دختر و پسر وجود دارد شکی نیست ولی نه در مورد آن باید اغراق نمود و نه آن را به کل انکار نمود .

این تفاوت ها بدین شکل و معنی نیست که کدام یک ارجح تر و بهتر هستند ؛ بلکه از این جهت مورد بررسی قرار می گیرد که مثلا اگر مغز دخترها خیلی زودتر از پسر ها توسعه می یابد و رشد می کند ، پس باید طرحی بریزیم که این تفاوت ها مشکل ساز نباشد . یا اگر پسر ها در مدرسه ترجیح می دهند که مستقیما و فردی آموزش ببینند در حالی که دختر ها ترجیح می دهند از طریق گروهی کار کنند و تعلیم ببینند، برای این تفاوت چه تدبیری بیندیشیم ؟ اگر پسر ها بیشتر مایل اند که از نیروی جسمشان استفاده کنند و دختر ها بیشتر کلمات را به کار می گیرند ، چگونه باید کمکشان کنیم که یکدیگر را بفهمند و با زبان یکدیگر صحبت کنند ؟

ما به جای نفی تفاوت ها مجبوریم انها را بفهمیم تا کمتر غفلت کنیم . برخی از تفاوت های دو جنس آن چنان واضح و آشکار جلوه می کنند که جای تعجب است اگر نادیده گرفته شوند . پس در رابطه با تفاوت های دو جنس نمی توان کاری کرد بلکه باید آن را پذیرفت و به هر کدام موقعیت خاص خودش را اعطا نمود . این به این معنی نیست که موقعیت بهتر مال یک جنس و موقعیت پست تر مال دیگری است .

یکی از تفاوت های مهم دو جنس در شنوایی است . فرایند رشد در پسر ها فورانی و جهشی است و همین امر بر مجرای شنوایی پسران جوان تاثیر می گذارد . طی دوران بلوغ مجرای شنوایی کشیده می شود ، باریک و باریک تر می گردد تا جایی که حتی ممکن است مسدود شود . در نتیجه روند شنوایی در مقاطعی بسیار کند و ناکاراست و این مطلب ممکن است توسط خود نوجوان برای نشنیدن آنچه از او می خواهند تا انجام دهد ، سازگاری یافته باشد . این مشکل ممکن است برای هر نوجوانی اتفاق بیافتد و البته موقتی است .

بنابر این، این آگاهی از روند رشد شنوایی یک نوجوان می تواند به ما کمک کند تا او را بیشتر درک کنیم .چرا که ممکن است آنها اصلا نشنوند که شما چه می گویید و از آنها چه می خواهید . خیلی وقت ها آنها نافرمان و بد قلق نیستند بلکه کر هستند !