لبخندزدن نگاه انسان به دنیا را عوض می کند.
تأثیر لبخند بر مغز
عمل خندیدن سبب فعال کردن پیام‌رسان‌های عصبی می‌شود که برای سلامتی و شادی مفید هستند. خندیدن سبب آزاد شدن نوروپپتیدها می‌شود که مأموریت‌شان، مبارزه با استرس است.
نوروپپتیدها مولکول‌های کوچکی هستند که به نورون‌ها مجوز برقراری ارتباط می‌دهند. این مولکول‌ها زمانی‌که ما خوشحال، غمگین، عصبانی، افسرده و هیجان‌زده هستیم، پیام‌رسانی به کل بدن را تسهیل می‌کنند. انتقال‌دهندگان عصبیِ احساسات خوب (دوپامین، اندورفین و سروتونین) همگی زمانی که لبخند می‌زنید آزاد می‌شوند. این آزادسازی نه تنها به بدن آرامش می‌دهد، بلکه می‌تواند ضربان قلب و فشار خون را نیز پایین بیاورد.
اندورفین‌ها همچنین به عنوان یک مسکن طبیعی درد عمل می‌کنند، ۱۰۰ درصد طبیعی، بدون هیچ یک از عوارض جانبی ترکیب‌های ساختگی.
در نهایت، سروتونینی که به واسطه‌ی لبخند ملیح شما آزاد می‌شود، به عنوان یک عامل ضدافسردگی و سرحال کننده عمل می‌کند. امروزه بسیاری از داروهای ضدافسردگی نیز بر سطوح سروتونین در مغز شما اثر می‌گذارند، اما چرا به‌واسطه‌ی لبخند خودتان سبب آزاد شدن این انتقال‌دهندگان عصبی نشوید!؟
تأثیر لبخند بر بدن
لبخند که می‌زنید، خوش‌چهر‌ه‌تر می‌شوید و طرز برخورد دیگران هم با شما عوض می‌شود. مردم به شما به عنوان یک فرد جذاب، قابل‌اطمینان، آرام و صادق نگاه می‌کنند. طبق تحقیقی که در مجله‌ی Neuropsychologia به چاپ رسید، دیدن یک چهره‌ی خندان، قشر پیشین حدقه‌ای (orbitofrontal cortex) را فعال می‌کند، بخشی از مغز شما که پاداش‌های احساسی را پردازش می‌کند.
این یافته حاکی از آن است که وقتی شما لبخند فردی را می‌بینید، در واقع احساس می‌کنید پاداشی دریافت کرده‌اید.
در راستای این تحقیق، یافته‌های محققان آزمایشگاه تحقیقی چهره از دانشگاه آبردین، اسکاتلند در سال ۲۰۱۱ نیز گویای این حقیقت است.
در این تحقیق، از داوطلبان خواسته شد به لبخند و جذابیت چهره‌هایی که می‌بینند، نمره بدهند. آنها دریافتند که هم زنان و هم مردان، بیشتر مجذوب چهره‌ی افرادی می‌شوند که ارتباط چشمی برقرار می‌کنند و لبخند می‌زدند تا کسانی که این دو کار را نمی‌کنند. اگر باور ندارید، همین حالا با چهره‌ای خندان بیرون بروید تا ببینید چند نفر را مجذوب خودتان می‌کنید. هنوز هم همان لبخندی را که خواستم بر لب دارید یا نه؟
تأثیر لبخند بر دیگران
لبخند واقعا مُسری است. آن بخش از مغز شما که مسئول حالت چهره‌ی شما هنگام لبخند زدن یا تقلید لبخند دیگران است، در قشر حلقوی مخ قرار دارد، یا به عبارتی ناحیه‌ی واکنش خودکار و ناخودآگاه.
در تحقیقی که در کشور سوئد انجام شد، به داوطلبان تصاویری از احساسات متعدد را نشان دادند: شادی، خشم، ترس و شگفتی. زمانی که تصویر یک فرد خندان به آنها نشان داده می‌شد، از آنها خواسته می‌شد، اخم کنند. نتیجه این بود که حالات چهره‌ی افراد، مستقیما در پی تقلید همان تصویری بود که می‌دیدند.
مقاومت در برابر تقلید نکردن از لبخند، نیازمند تلاش آگاهانه‌ی داوطلبان بود. بنابراین، اگر به کسی لبخند می‌زنید، منتظر لبخند فرد مقابل هم باشید، چون لبخند شما مسری است و نمی‌توان در برابر آن مقاومت کرد. اما اگر فرد مقابل لبخند نزد، بدانید که برای لبخند نزدن به شما، تلاش آگاهانه‌ای کرده است.
تیمی از دانشمندان نشان داده‌اند لبخندزدن، شیوه پردازش عواطف افراد دیگر توسط مغز را تغییر می‌دهد.
تیم تحقیقاتی از شیوه‌ای موسوم به نوار مغزی برای ضبط‌کردن امواج مغزی ۲۵ شرکت‌کننده استفاده کرد؛ همزمان شرکت‌کنندگان به عکس‌های چهره‌هایی نگاه می‌کردند که یا لبخند می‌زدند یا حالت خنثی را به نمایش می‌گذاشتند.
محققان به رهبری «آلخاندرو سل» در کالج رویال هالوی دانشگاه لندن، بر روی دو اسپایک یا شلیک مغز -در علوم اعصاب، شلیک یا اسپایک (به معنای نیزه) همان پتانسیل عمل است که بر روی غشای تحریک پذیر یک سلول عصبی پدید می آید – متمرکز شدند که معمولا بین ۱۵۰ و ۱۷۰ میلی‌ثانیه پس از نگاه‌کردن به یک چهره شلیک می‌شوند و به ترتیب VPP و N170 نام دارند.
تخصص این دو اسپایک ویژه، پردازش صورت است و هنگام تماشای چهره‌های عاطفی (در مقایسه با صورت‌های خنثی) شدیدتر هستند. زمانی که شرکت‌کنندگان حالت چهره خنثی داشتند، شدت این شلیکها، پس از نگاه‌کردن به چهره‌های خنثی در مقایسه با صورت‌های خنثی افزایش یافت و این درست آن چیزی بود که دانشمندان انتظارش را می‌کشیدند.
آنچه برای دانشمندان جالب بود این بود که زمانی که خود شرکت‌کنندگان لبخند می‌زدند، فعالیت این دو شلیک عصبی، چه هنگام تماشای چهره‌های خنثی چه در زمان تماشای چهره‌های لبخندزن، افزایش یافت.
به عبارت دیگر، زمانی که شرکت‌کنندگان لبخند می‌زدند، مغز آنها چهره خنثی را به گونه‌ای تحلیل می‌کرد که گویی این صورت لبخند می‌زد.
دانشمندان معتقدند این نتایج شواهد جدیدی را برای نقش بنیادی حالت‌های چهره فردی در پردازش دیداری حالت‌های چهره افراد دیگر ارائه می‌دهد و این جمله را تایید می‌کند که
«لبخند بزن تا دنیا به روی تو لبخند بزند».
اگر به این یافته‌ها یک نگاه کلی بیندازیم، درمی‌یابیم هر بار که به فردی لبخند می‌زنیم، مغز آن فرد او را به خندیدن وسوسه می‌کند.
شما با لبخندتان، یک رابطه‌ی هم‌زیستی ایجاد می‌کنید که به شما و فرد مقابل اجازه می‌دهد: مواد شیمیایی وابسته به احساسات خوب را در مغزتان آزاد کنید، مراکز پاداش را در مغزتان فعال کنید، هر دو جذاب‌تر شوید و شانس طول عمر بیشتر و زندگی سالم‌تر را بالا ببرید.
