الگو اساس تربیت فرزندان
شکی نیست که الگو اساس تربیت است . والدین همیشه اولین و بهترین الگوهای فرزندان هستند . فرزندان آنچه در ما می بینند ، واضح تر و گویا تر از آن چیزی است که به آنها می گوییم و سعی می کنیم یاد بدهیم . شما نمی توانید باطن خود را پنهان کنید . شما آنچه هستید را به فرزندان خود می آموزید ، نه کمتر و نه بیشتر .
اگر بچه ای با انتقاد بزرگ شود ، یاد می گیرد سرزنش کند .
اگر با امنیت بزرگ شود ، می آموزد به خودش ایمان داشته باشد .
اگر با خشونت بزرگ شود ، می آموزد بجنگد .
اگر با پذیرش از سوی دیگران بزرگ شود ، عشق ورزیدن را می آموزد .
اگر با ترس بزرگ شود ، ترسو بار می آید .
اگر با شناخت بزرگ شود، یاد می گیرد هدف داشته باشد .
اگر با تایید دیگران بزرگ شود ، یاد می گیرد خودش را دوست داشته باشد .
اگر با حسادت بزرگ شود ، احساس گناه می کند .
و اگر با دوستی بزرگ شود ، یاد می گیرد که دنیا جای خوبی برای زندگی است .
اگر دقیق تر بنگریم می توانیم ضعف های مان را در زندگی فرزندانمان ببینیم . شاید این ضعف ها بیشتر خود را در شیوه برخورد آنها با تفاوت ها و مخالفت ها نشان دهد . گاهی ممکن است طرز فکر و رفتار والدین تا نسل های بعدی هم گسترش می یابد .
به همین دلیل ، نقش الگوسازی ما به عنوان والدین اساسی ترین ، مقدس ترین و روحانی ترین مسئولیت ما در قبال فرزندانمان است . ما سناریوی زندگی را دست به دست به فرزندانمان منتقل می کنیم . سناریویی که احتمالا تا پایان عمر از آن پیروی خواهند کرد .
مهم است که درک کنیم الگوی زندگی روزانه ما به طور غیر مستقیم بیشترین تاثیر را بر فرزندانمان می گذارد و چقدر مهم است که دریابید چه چیزی در مرکز توجه خانواده ما قرار دارد . از خودمان بپرسیم :
من که هستم ؟ خود را چگونه تعریف می کنم ؟ کجا می روم و برای راهنمایی گرفتن در زندگی ام چه کار می کنم ؟ چگونه باید زندگی کنم ؟ برای تقویت خودم و دیگران به چه منابعی نیاز دارم ؟
اینکه با چه دیدگاهی به زندگی نگاه می کنیم ، هر چه باشد و از آن باخبر باشیم یا نه ، بر طرز فکر فرزندانمان تاثیر می گذارد.